Reisverslag West Mexico

Welkom in het land van de cactussen, tequila en tortilla. Zet gerust je sombrero maar aan en ga maar in je hangmat liggen voor het lezen van mijn reisverslag.
Ik heb een 11 daagse rondreis in Mexico gedaan van de hoofdstad Mexico City terug naar het schiereiland Yucatan. Met op het einde nog een driedaagse strandvakantie in Playa del Carmen.
Deze rondreis heb ik gedaan met Jetair. In totaal waren we met een groep van 20 mensen. We hebben met de groep toch veel kunnen lachen en plezier gemaakt.

We zijn ‘s avonds aangekomen in ons hotel, juist buiten de toeristische zone van Cancun. Daar heb ik een korte wandeling gedaan in de bepaalde winkelstraten. Ik had daar problemen om de straat over te steken. Voetgangers lichten zijn er niet, de zebrapaden waren niet meer zichtbaar. Wel stonden er gele borden dat er mogelijks voetgangers de straat konden oversteken. Ik heb dan maar in het zog van een Mexicaan de straat overgestoken. Je moet weten dat de voetgangers daar geen voorrang hebben in het verkeer.
Mexicaanse automobilisten hebben zo hun eigen procedures voor het verlenen van voorrang. De verkeersregels kunnen nog per stad en per staat verschillen.
Voorrang van rechts bestaat niet altijd. Als twee auto’s samenkomen op een kruispunt, dan heeft de auto die op een hoofdweg rijdt voorrang of heeft de bestuurder die het eerste knippert met zijn lichten voorrang. In Mexico begonnen er wel voetgangers lichten op verschillende plaatsen te komen, wat nieuw is voor de Mexicanen.

De volgende dag hebben we de vlucht genomen naar de hoofdstad Mexico City om de avontuurlijke rondreis te beginnen. Mexico City bevindt zich op ongeveer 2200 meter hoogte van de zeespiegel.
We hebben eerst een bezoek gebracht aan het antropologische museum. Dit museum is tamelijk groot en indrukwekkend. Enkel de benedenverdieping hebben we bezocht. Er is ook nog een bovenverdieping. Hier kan je alles te weten komen over de geschiedenis van Mexico in de préhistorie en later, de verschillende vondsten in tempels en graftombes, de offerblokken, en zoveel meer. Ook kan je hier informatie vinden over de verschillende indianengroepen die in Mexico geleefd hebben zoals de Olmeken, Zapoteken, Mysteken, Azteken en andere teken. De twee belangrijkste bevolkingsgroepen in Mexico waren de Azteken en de Maya’s. Het waren vooral de Azteken die heersten in het centrale hoogland (noord westen van Mexico), dus in de omgeving van Mexico City. De Maya’s leefden vooral in zuid oosten van Mexico, dus in de omgeving van Yucatan.

In de straat heb ik een reinigingsritueel kunnen zien. 2 mannen stonden muziek te maken door op een trommel te slaan en op een fluit te spelen terwijl een vrouw in typische klederdracht het reinigingsritueel uitoefende door een kleine jongen te omgeven met wierook. Ik vrees nu wel dat hij hierdoor geen betere schoolresultaten zal behalen hoor.

Ook kon ik hier de “Voladores” aan het werk zien. Dit zijn de vliegende dansers. Dit is een van de tradities hier in Mexico en dit doen ze met vijf mensen in hun typische klederdracht. Bovenaan een mast zit de leider continu muziek te maken door op een klein trommeltje te slaan en op een fluit te spelen. De 4 anderen hebben een touw rond hun enkels vastgebonden en terwijl de mast bovenaan ronddraait komen ze onderste boven terug naar beneden op de grond terecht. Met de armen uitgestrekt om de zon te begroeten draait elke Volador of vlieger precies dertien keer rond voordat hij op de grond landt.Van de bovenwereld naar de aarde. Moest het touw plots loskomen, dan zou hij direct in de onderwereld terechtkomen.

In Mexico City begon ik foto’s te maken van mensen in de straat. Veel van deze mensen deden mij tekens om geen foto’s te nemen. Ook als je het vroeg wou men niet dat men foto’s nam van hun. Dit komt omdat men denkt dat door het nemen van foto’s we hun ziel wegnemen. Dan maar in het geniep foto’s nemen van de schoenpoetsers, verkoopsters en politieagenten op het centrale plein in Mexico City. Het lukt ook hoor.

De meest opvallende taxi’s in het straatbeeld van Mexico City zijn de groene Volkswagen kevers. Opletten met het nemen van de taxi’s in Mexico City, omdat er regelmatig berovingen zijn van klanten. Men voert je naar plaatsen waar je niet moet zijn om je dan met behulp van anderen te beroven. In verschillende streken zie je nog de Volkswagen kever. Dit komt omdat er in Puebla een Volkswagen fabriek is en deze wagen maakte men er nog tot 4 jaar geleden. (De laatste originele Volkswagen kever rolde van de band op 31 juli 2003: nummer 21529464)

Wat ook opviel in het straatbeeld in Mexico City was de aanwezigheid van politie. Op elk kruispunt kun je vooral vrouwelijke politieagenten zien die continu met hun handje aan het zwaaien zijn om aan te geven dat het verkeer mag doorrijden. Amaai, ze zullen wel last hebben van hun pols. Gelukkig waren ze op dat kruispunt met meerdere agenten. Meestal verkiest men vrouwelijke Mexicaanse agenten omdat men vindt dat de mannelijke Mexicaanse agent te macho is. Men verkiest dus de zachtere aanpak van een vrouw ipv de hardere aanpak van een man als er iets in de straat zou gebeuren.
Het zijn wel vooral de mannelijke politieagenten die het grote geweer dragen.
Binnen in een restaurant kon ik een gewapende politieagent zien met een groot geweer in de hand die voor een binnendeur stond. Stel je voor dat er in een restaurant bij ons zo een gewapende man zou staan.
In Mexico City heb ik ook gezien dat de politie zich op de voetpaden verplaatste met een gemotoriseerd voertuig waarop men recht kan staan en dit al rechtstaand kan besturen.

De politie in Mexico zou corrupt zijn. Ook werd Mexico jarenlang (tot 2000) door een corrupte politieke partij geleid. Als politie zou je beter niet teveel ernstig onderzoek doen naar bv drugsmaffia of andere criminele feiten. Je zou wel eens een kopje kleiner gemaakt kunnen worden door oa die drugsmaffia. Langs de weg kom je ook veel militaire posten tegen die controles doen langs de weg.

In Mexico City heb je wegverzakkingen. Zo zie je sommige huizen scheef staan langs de weg. Ik liep door de middengang van een restaurant ook een beetje scheef.
Het middelpunt van Mexico City is zonder meer de “Zocalo”, het reusachtige centrale plein.
Eveneens de kathedraal “Metropolitana” aan het centrale plein in Mexico City heeft te lijden onder de verzakkende grond. Binnen in de kerk kan je een reusachtig schietlood zien om aan te geven in hoeverre het verschil van de verzakking is langs weerszijden van de kathedraal.
De omgeving rond het centrale plein is nog grotendeels koloniaal. Ook kon je het “Palacio National” bewonderen op het centrale plein. Doordat er hoog bezoek was die dag konden we hier niet naar binnen gaan.
In Mexico City kan je ook veel moderne flat gebouwen zien, omdat een aardbeving in 1985 veel vroegere gebouwen had verwoest.

Op een rond punt in Mexico City hebben we een monument gezien met een gouden engel bovenaan. Dit is het onafhankelijks monument.

Ook typerend in het straat beeld en dit een beetje overal in Mexico zijn de verschillende schoenpoetsers. Ondertussen kun je rustig je krantje lezen in hun stoel terwijl ze je schoenen een mooie poetsbeurt geven.

Je merkt wel de Spaanse invloed aan de verschillende gebouwen in Mexico City, vooral dan aan kerken en kathedralen. De schitterende architectuur en grootse pleinen gaan er samen met lawaai en de vervuiling van het verkeer in de stad. Op het centrale plein in Mexico City kon je naast de Mexicaanse vlag ook de Spaanse vlag zien op de verschillende lantaarnpalen. In de verschillende steden kan je de verschillende koloniale kerken bewonderen: soms met een gedetailleerde afwerking, soms met veel kleur beschilderd, soms met mooie verlichting ’s avonds, soms met gebeeldhouwde figuren, soms met mooi afgelijnde vormen of soms met mozaïek tegels bezet.
Ook kan je in andere koloniale steden deze prachtige kerken en kathedralen met hun centrale plein bewonderen zoals in Puebla, Oaxaca, Merida, San Cristobal, Campeche en andere.

De schatten van het land kan je vinden in de verschillende barokkerken. Deze kerken binnenin zijn prachtig gedecoreerd en verguld. Terwijl buiten aan de ingang van de kerk bedelaars zitten. In Campeche was er een kerkdienst bezig en daar zat de kerk nog vol. Alhoewel het kerkelijk geloof ook aan het achteruitlopen zou zijn in Mexico zoals bij ons.

Bij het buiten rijden van Mexico City, zag ik dat er tegen de bergflanken vele kleurrijke huizen werden gebouwd. Ik heb zo een straat van op een afstand gezien en deze ging volgens mij zeer stijl recht naar omhoog.

We reden op een autostrade en bereikten op deze autoweg een hoogte van 3200m boven de zeespiegel. Op deze hoogte kan je nog volop bomen zien groeien en het is hier weelderig groen. In Europa zou boomgroei maar tot ongeveer 2000m hoogte mogelijk zijn. In Mexico ligt de boomgrens bij 4000m. De tol die je moet betalen om op de Mexicaanse autostrades te rijden is tamelijk hoog in vergelijking met andere landen.

De Mexicaanse vlag bestaat uit een groene, witte en rode kleur met in het midden een symbool van een adelaar. Groen staat symbool voor de hoop, wit voor de maagdelijkheid, en rood voor de passie. Om een onderscheid te maken met de Italiaanse vlag hebben ze er nog in het midden een symbool van een adelaar bij.

We zijn gaan eten in een restaurant en tijdens het eten is het mogelijk dat je aan je tafel bezoek krijgt van de Mariachis. Men begint dan liederen met hun gitaar, viool of trompet te spelen. Deze Mariachis zijn een wezenlijk onderdeel van de Mexicaanse ziel. Bij de Mariachis kun je zilveren versierselen zien op hun zwarte kledij.
Of men doet typisch Mexicaanse dansen aan je tafel. Zet dan maar een bierflesje of een opdienblad met glazen en flessen op je kop. Ook kunnen de typische “Conchero-dansers” in precolumbiaans kostuum een dans uitvoeren aan je tafel. Deze dansers hebben veren op hun hoofd. Daarna dringen ze aan om de fooi geven.
Als het je verjaardag is dan heb je geluk. Dan komt het voltallige personeel aan je tafel staan en beginnen ze allen een verjaardagsliedje te zingen.

We waren op weg naar onze eerste archeologische site. Eindelijk, het werd tijd om de bouwwerken van die tijd eens te bewonderen. Het was deze van Teotihuacan, waar een mysterieus volkje heeft geleefd ten tijde van het Romeinse rijk. Amaai, wat was dit indrukwekkend. Hoe hebben ze dit toch in die tijd kunnen bouwen zonder een hoogte kraan.
Aan de Noord zijde kon je de piramide van de maan zien en in het midden de piramide van de zon. De stad is verbonden door een lange laan (“Avenida de los Mortes” of “Laan der doden”) omringd door enkele kleinere tempels. Er werden vroeger veel mensen geofferd om aan de goden gunsten te vragen (bv vruchtbare gronden, …). Dit gebeurde door het hart uit een mensenlichaam weg te snijden. Ik heb zowel de piramide van de maan als de piramide van de zon beklommen. Vooral de piramide van de maan had 48 steile trappen naar omhoog. Op een grote hoogte is zo een beklimming zwaar, maar je had een prachtig uitzicht op de “Laan der doden”. Een tip is om deze piramide zoveel mogelijk schuin naar boven te gaan. Maar ja, je moet wat overhebben om bij de goden te geraken en om de goden te behagen. De piramide van de zon telde ongeveer 220 treden (Ik ben wel de tel kwijtgeraakt) Hier had je ook een prachtig uitzicht van op 65 meter hoogte. Oei, wat zie ik daar in de bovenwereld. Er vormt zich boven de piramide van de zon een donkere wolk. Is er iemand onvriendelijk geweest tegen de goden?

Gelukkig zaten we voordat het begon te regenen in de bus. En het bleef maar regenen. De straten kwamen blank te staan. Iedereen bleef maar doorrijden in het water alsof er niet aan de hand was. Bij ons zouden verschillende mensen al klagen dat de gemeente niets doet aan de wateroverlast. Het verkeer kwam vast te zitten. Er ontstond complete chaos. In die streek had men eigenlijk geen riolering systeem om het water weg te laten lopen. Het water stroomde naar de laagst gelegen punten in de straat. Nergens was er brandweer te bespeuren. Men is ginds deze toestanden gewoon. Ik heb een grote vrachtwagen in volle speed door het water zien rijden. Het water spatte meer dan 1,5 meter de hoogte in. Maak je maar uit de voeten als je langs de weg ramptoerist wou spelen. Je zou kleddernat zijn.
Verder kwamen auto’s vast te zitten of in panne in het water. Vlug de gevarendriehoek op het dak van de wagen zetten en de 4 knipperlichten aanzetten. Goed gezien was om in de buurt van de overstromingen een autokerkhof te hebben. De business zal er goed draaien. Eigenlijk kon men sommige wagens direct afvoeren naar dit autokerkhof. Ik zag ook dat de ene wagen een andere wagen trachtte uit het water te trekken. Dan waren er nog die het slim gingen spelen door aan spookrijden te doen. Het zal wel vlugger gaan in de andere rijrichting zullen ze denken. Hierdoor blokkeerden ze het verkeer van de andere kant. Zo kwam iedereen vast te zitten en kon niemand nog voor of achteruit in deze overstroomde straten. De bus loodste ons al slingerend door dit overstromingsgebied. Het was best dat je terreinkennis hebt om de onzichtbare putten in het wegdek te omzeilen. Enkele valiezen onderaan in de bus hebben de watertest niet doorstaan. Blijkbaar kan het in die regio soms nog erger zijn. Dan kan je de Volkswagen kevertjes beginnen zien dobberen in de straten.

Het weer in Mexico vertoonde rare grillen. Eerst een heldere hemel met een stralende zon. Insmeren is dan de boodschap. Maar een half uurtje later liep je dan met je regenjas rond, nadat er donkere wolken verschenen aan de hemel. In de zomer is het normaal daar het regenseizoen.

De straat vegers in de steden gebruikten een bezem om de straten proper te houden. Een borstel werd hiervoor niet gebruikt. Op veel kruispunten met verkeerslichten zag je veel verkopers van kranten, eten en drinken, huishoudtoestellen, speelgoed,…. Op één kruispunt heb ik terwijl het licht nog op rood stond twee circus clowns aan het werk gezien die een korte sketch aan het uitvoeren waren om dan van de stilstaande chauffeurs een fooi te krijgen.

In een museum in Oaxaca viel mij op dat de meeste beelden van mensen, die men gevonden had in de tempels, een opening bovenaan aan het hoofd hadden. Deze werden gebruikt tijdens de ceremonieën om de wierook stokken in te plaatsen.
Vanuit het museum konden we ook een blik werpen op een botanische tuin met veel cactussoorten.

Terwijl je aan het rijden bent moet je opletten dat je geen verkeersdrempeltje mist, want bij ons kan je nog zachtlopende verkeersdrempels vinden waar je toch met enige snelheid over kan. De Mexicaanse wegen liggen vol met duizenden van deze drempeltjes of “Topes”. Het woord komt eigenlijk van “topless”. Ze zijn er in alle vormen te zien (in halve bollen, enorme verhoging van wegdek , of in de vorm van putten). De “Topes” maakt het rijden in Mexico zeer opwindend. Heb je er eentje te laat opgemerkt, dan wordt je eens goed dooreen geschud en bekijk je best of je geen schade hebt opgelopen met je voertuig.
Ook liggen deze “topes” bv juist voor een bocht. Dit ziet er dan wel gevaarlijk uit als anderen je gaan inhalen juist voor deze bocht.
Ook legt de plaatselijke bevolking zulke verkeersdrempels aan met behulp van repen autobanden of aangestampte aarde. Dit is niet enkel om het verkeer trager te laten verlopen, maar ook om hun goederen te kunnen verkopen aan de bijna stilstaande wagens en bussen ter hoogte van de verkeersdrempels. Soms gebruiken ze een touw met rode vlag, die ze dan over de rijweg spannen om de wagens en de bussen tegen te houden. Dit was vooral het geval op weg naar de watervallen van Agua Azul. Meestal werden kinderen ingezet om hun goederen te kunnen verkopen.

Wat je ook veel tegenkwam langs de wegen zijn kruisjes of kleine kapelletjes.
Op de witte muren langs de wegen had men kleurrijke reclame of informatie aangebracht.
Wat ook opviel was de enorme vervuiling langs de verbindingswegen tussen de verschillende steden. Men doet geen moeite om dit op te ruimen. Enkel metalen drank blikjes zal je er niet vinden, blijkbaar zou je hier geld voor kunnen terugkrijgen. Al de rest gooien ze gewoon op straat.
Ook heb ik verscheiden Mexicanen zomaar zien spuwen op de grond en dit kunnen ze doen op alle mogelijke plaatsen. Dit vinden de Mexicanen normaal. Vuile jongens toch die Mexicanen.

In Mexico kent men veel folkloristische dansen. In de dansen zijn Spaanse en Indiaanse invloeden met elkaar gemengd. In Oaxaca zijn we naar typische Mexicaanse volksdansen gaan kijken bij het avondeten. De dansers trokken steeds nieuwe klederen aan voor elke nieuwe volksdans. Voor een welbepaalde volksdans gebruikte men zelfs ananassen. Van de muziek die men speelde heb ik geen CD. Het was eigenlijk niet mijn favoriete muziekstijl. Maar toch eens leuk om te zien. Geef mij toch maar de Caribische fiesta muziek.

In Oaxaca hebben we op de lokale markt gelopen. Op de pleinen zaten de mensen rustig te niksen of hun schoenen te laten poetsen bij de schoenpoetser. De eerste hangmat verkopers doken hier ook op. Op deze markt zag je ze de Mexicaanse specialiteit Tortilla te maken. Binnen in de tortilla deed men een pikante saus en dan plukte men uit een kip het vlees met de blote hand en smeet het in de hete tortilla. Verder zag je alle soorten beesten rond het eten cirkelen, vooral dan het fruit. Smakelijk eten. Indien je het durfde wagen deze lekkernijen te proeven, dan denk ik dat je zeker een Imodium tabletje nodig zal hebben.
De hygiëne op de markt was soms ver te zoeken: wat je toch al niet kunt doen tussen twee geparkeerde wagens in de straat.
De straatwerkers in Oaxaca hadden geen haast hoor. Toch maar een siësta houden bij dit warme weer. Hier zijn we ook naar een chocolade fabriekje geweest, naast het chocolade hotel. De productiemachines daar zijn volgens onze normen toch verouderd. Veel fabrieksgeheimen zijn daar toch niet te ontdekken. Na het proeven van deze chocolade, verkies ik zeker nog steeds de Belgische chocolade.
Had je geen plaats op de markt, dan kon je eventueel je kruiwagen vullen met verkoopbare goederen (vooral snoep en fruit) en je op de midden van de wandelgang zetten op de markt. Ook kwam je hier vrouwen tegen die de verkoopbare goederen op hun hoofd droegen. Op deze markt weerklonk ook de Caribische merengue en salsa muziek. La fiesta tropical in Mexico.

In Oaxaca heb ik ook in een supermarkt gelopen. Daar viel wel op dat men zeer hygiënisch was. Aan de vleesafdeling droeg men een mondmasker, handschoenen en een haarnetje. Leg je gebakken broodjes maar op een schaal en men doet dit voor jou in een broodzak en men zet er de prijs op. Aan elke kassa stond er iemand om je aangekochte goederen in een plastic zak te steken en je kon dacht ik hulp inroepen om ze naar je wagen te laten brengen. Wat een service.

Eindelijk, nog eens naar een archeologische site van Monte Alban, de vroegere raadselachtige en fascinerende oude hoofdstad van de Zapoteken. Vroeger heeft men hier de top van een volledige berg weg gegraven en hierop dan de verschillende tempels en een observatorium op gebouwd. Een hels werk als je het mij vraagt. Op dit terrein hebben de religieuze ceremonieën en rituelen plaatsgevonden. Ook was er een balveld te zien met aan weerszijden twee bouwwerken met schuine muren. De figuren in de stenen platen beelden zieke mensen uit, andere hiërogliefen en kalendertekens.

Vamos, en we waren op weg naar de volgende archeologische site. Enkele uren en 47 topes later kwamen we aan in Mitla, een andere stad geweest van de Zapoteken.. De kerk van Mitla was omgeven door een hek van cactussen. Hier kon je vooral de fraaie geometrische mozaïeken in de steen bewonderen. De stenen muren hiervan liepen schuin opdat de regen niet langs de muur naar beneden kwam. Hierdoor zijn de geometrische figuren in de stenen muren nog duidelijk zichtbaar en bewaard gebleven.
In alle archeologische sites waren voor de volkeren de verschillende dimensies belangrijk. De drie dimensies zijn: de onderwereld, de bovenwereld en de aarde (of de verbinding tussen de onderwereld en de bovenwereld) Hun vierde dimensie zijn de dromen. Toen we tequila dronken zaten wij direct in de vijfde dimensie. Oei, daar zijn weer de verkopers op de archeologische sites met hun doden maskers, beelden van Azteekse of Mayaanse goden, muziekfluitjes, tapijten, keramiek potten, valse obsidiaan stenen, kettingen en anderen brol. In hun rugzak hebben ze nog genoeg voorraad.

In Mitla zie je vooral motor taxi’s op drie wielen, die door de plaatselijke markt konden rijden.

Onderweg zijn we ook naar een familiaal bedrijfje geweest waar ze handmatig tapijten (of tapetes) maken. Het vervaardigen van tapijten is eigen voor deze regio. Hier hebben we een demonstratie gezien hoe ze de wol tot draad maken en hoe ze de draad een welbepaalde kleur kunnen geven. Om een tapijt te maken kunnen ze er 1,5 maand over doen met de handmatig bediende weefgetouwmachines. De duur om het tapijt te vervaardigen kan afhangen van het motief dat ze moeten inbrengen in het tapijt.

Naast de kerk in Tule kun je gaan kijken naar een boom met een omtrek van 58m. In het park ernaast zie je ook veel plant mozaïeken (figuren gemaakt uit een taxus plant).
Daar heb ik ook enkele spelende schoolgaande jongeren gezien. Allen hadden ze groene schoolkledij aan. In Tule heb ik ook een messenslijper aan het werk gezien. Deze zat te fietsen op een toestel en terwijl was hij ook het mes aan het slijpen.

Toen kwamen de bergen eraan, zoals in de Ronde van Frankrijk. Wat zag je daar? Het was weer aan het regenen en je zag aan de linkerkant hier en daar wegverzakkingen, aan de rechterkant zag je soms neergevallen rotsblokken. Toch heb ik één grote rotsblok gezien die op de rijbaan lag. Je kon op de rijbaan het regenwater vermengd met aarde zien stromen. Eén week voor afreis was er zelfs in het nieuws geweest dat er in Mexico een bus bedolven was geweest onder een modderstroom. Zo erg was het bij ons nog niet hoor. Af en toe kwam je ook eens een verloren gelopen ezeltje tegen op de rijweg, op een plaats waar er geen bewoning was. We zijn veilig over de bergen geraakt. Als er wegenwerken langs één kant van de weg zijn, dan gebruiken ze geen verkeerslichten zoals bij ons. Langs beide zijden staat er een man met een rode vlag om het verkeer tegen te houden en ze zijn met elkaar in contact met de walkie talkie.
Op een autostrade zag ik op verschillende plaatsen langs de pechstrook een gebouwde waterput waar je water kon naar omhoog halen.

Overal in het land zie je “Pemex” tankstations. Deze benzinestations van Pemex (Petroleos Mexicanos) zijn staatseigendom. Ook zie je hier en daar in het verkeer een wrak van een auto rondrijden. Zo een wagen geraakt bij ons niet door de auto keuring hoor.

Tijdens het rijden over het ganse land zie je veel maïs plantages. In de bergen zag je plots hoge cactussen groeien op de bergflanken. De boer die je op de akkers zag werken gebruikte vooral nog paard of een os met een ploeg. In andere streken heb ik wel al een boer gezien met een tractor. Maïs is een belangrijk product die gebruikt werd voor het maken van de tortilla. In bepaalde streken kwam je hier en daar voornamelijk ook cactus plantages tegen. De Agave cactus plant, om de dranken Tequila en Mescal mee te maken. Het productie proces van de Mescal werd ons uitgelegd. De Agave plant wordt ook gebruikt voor het maken van Sisal, waarmee men dan hangmatten kan maken.

Eventjes stoppen om te gaan eten in een baan restaurant. We kregen een menu kaart voorgeschoteld met heerlijke Mexicaanse gerechten. Het kan wel voorkomen in Mexico dat ze verschillende gerechten niet hebben, maar ze staan wel op de menu kaart. Dit heb ik toch in 2 verschillende restaurants gezien. Dan maar de Club Sandwich uitproberen. Dit was de culinaire ontdekking in Mexico. Of misschien wel het geheim om niet ziek te worden. Dit was nog lekker en soms ook wel de beste keuze. Bij andere gerechten lag er steeds een bruine bonen moes of een groene avocado moes op je bord. Sommige gerechten zijn enorm pikant. Soms was het vlees te taai en niet te snijden met een gewoon mes. Aan de Mexicaanse ajuin heb ik mij ook laten vangen. Wat was deze ajuin pikant. Toch niet te vergelijken met de ajuin van bij ons. Bij het eten serveren ze als brood de tortilla. Hier vond ik dat er weinig smaak zat in de tortilla. De Papas Fritas zagen er soms ook niet gezond uit. Dan nog maar te zwijgen over de pikante Mexicaanse sauzen waar ik de tortilla in dopte om er toch wat smaak in te krijgen. Dan toch maar weer een spaghetti eten. In een ander vis restaurant hebben we een filet gegeten opgevuld met zeevruchten. Dit was wel zeer lekker.

Toen zijn we aangekomen in de Sumidero Canyon. Met een speedboot zijn we in de rivier gaan varen. Sumidero staat voor verzamelplaats van afval. Inderdaad in deze rivier zie je ook weer veel afval drijven zoals langs de wegen. Al het afval verzameld zich in deze vernauwing.
Op een bepaalde plaats kijken we zelfs links en rechts tot 1 km hoog. Langs beide zijden kan er zowel begroeiing zijn van bomen of enkel maar rots formaties. Ook was deze tocht een soort safari, we zijn op zoek kunnen gaan naar krokodillen, verschillende vogelsoorten en apen. Ik heb aasgieren zien vliegen in de kloof, reigers en pelikanen gezien. Ook zag je de aapjes van de ene boom naar de andere springen. Deze kloof is wel indrukwekkend en spectaculair. Tijdens de Spaanse verovering, sprongen Indiaanse krijgers, die de onderwerping niet verdroegen, hier naar beneden.

Daarna zijn we de watervallen van Agua Azul en Misol Ha gaan bekijken. Deze schitterende watervallen liggen in een weelderige jungle. Je kan aan de watervallen gaan zwemmen. Het water bij Agua Azul was helder en blauw. Het is een spectaculair schouwspel het water over de kalksteen te zien donderen. Ja en plots begon het hier ook aan de hemel te donderen en was er een tropisch onweer. Eventjes schuilen bij de verkopers langs het zijpad. Bij Misol Ha zie je een waterval van ongeveer 40m hoog. Achter deze waterval kan je eveneens lopen zodat je achter het watergordijn kan staan.

Benito Juarez is een held geweest in Mexico. Ooit was hij president in Mexico. Hij speelde een belangrijke rol bij de onafhankelijkheid van Mexico. Hij nationaliseerde oa de kerkelijke bezittingen in Mexico. Zo kwam je in elke stad wel een straat, park tegen die genoemd werd naar zijn naam. Ook heb ik een Benito Juarez school tegengekomen. Of een standbeeld, of schilderijen van Benito Juarez zijn er te vinden in de steden en de gebouwen. Zelf een Benito Juarez markt zou er bestaan. In het Noorden van Mexico (aan de grens met USA) is er ook een stad die Juarez noemt, waar je een Philips fabriek kan vinden.
Een Mexicaanse kunstenares die belangrijk was in Mexico was Frida Kahlo. De vaak schokkende kunst kwam voort uit de fysieke pijn die ze leed als gevolg van een ongeluk en de mentale pijn van haar stormachtige relatie. Hiervan hebben we een film van kunnen zien tijdens de reis.
De levensboom is een karakteristiek symbool van de Mexicaanse cultuur. De levensboom is een kunstwerk in de vorm van een boom met kleurig beschilderde en gedetailleerde beeldjes van klei en gedecoreerd met bloemen, engelen, heiligen, duivels, slangen,… Het dorp Metepec is het centrum voor de productie van deze levensbomen. Frida Kahlo verzamelde deze levensbomen.

Reisverslag Oost Mexico

Aangekomen in San Cristobal de las Casas. Hier in de stad heb je een fascinerende mix van de koloniale en de indiaanse cultuur. De indianengroepen die er leven in deze stad dragen bij tot de sfeer in de stad. Hier zie je veel mensen nog in hun traditionele kleren rondlopen. De mannen dragen een schapenvelletje met een hoed en de vrouwen hebben hun traditionele kleurrijke kledij aan. Ook was er hier een markt rond de kerktoren. Overal in de stad valt men je lastig om stukken textiel te kopen. Op een plein kon je hier ook de “Conchero” dansers aan het werk zien.
In de restaurants en in het hotel werd er een klein kapstokje bij je aan de tafel gezet. Dit diende voor de vrouwen om hun handtas aan te hangen.
Hier zijn we ook naar een winkel geweest, waar ze juwelen en kettingen verkopen met obsidiaan steen. Hier kreeg je uitleg hoe ze werden ontgonnen uit de mijnen in de buurt. Door ze in het zonlicht te houden kun je herkennen of ze echt zijn, ze zullen dan niet verkleuren. Men betaalde om in de mijnen naar zulke stenen te zoeken. Vond men geen stenen dan was men zijn geld kwijt. De risico’s om in zulke mijnen te werken moest je erbij nemen. Ook fossielen of kleine dieren kun je zien in de bewerkte stenen. Soms zag je in een juweel de figuur van de maan en de zon. De maan symboliseerde de vrouwelijke energie en de zon de mannelijke energie. Opletten als je bij een WC een maan ziet (vrouwen toilet) en een zon ziet (mannen toilet).

In het naburig gelegen dorpje San Juan Chamula zag je ook de mensen in hun traditionele klederdracht. De kinderen stormden naar je toe om te bedelen.
Nam je hier ongevraagd een foto van de plaatselijke bevolking en ze hadden het gezien dan vlogen ze naar je toe om er geld voor te vragen. Gewoon iemand als een buffer gebruiken en het komt in orde.
Op het centrale plein in San Juan Chamula was er ook een markt. Toen we daar de kerk binnen gingen, zagen we iets anders dan in andere kerken. Hier waren er geen stoelen en lag er gedroogd gras op de grond. Rond de kerk stonden er beelden. Mensen zetten kaarsjes neer op de grond en waren aan het bidden.
Hier zag ik het meest merkwaardige ritueel. Een vrouw had een levende kip bij haar poten vast en ging met de levende kip over het ganse lichaam van een meisje. De kip zou alle negatieve energie van het meisje volgens hun geloof moeten opnemen en bevrijdt worden van al het negatieve in haar leven. Daarna werd de kip in een plastiek zak gestoken en werd de nek van de kip omgewrongen. Hopelijk gaan de wensen van dit kleine meisje nu in vervulling. Wat zouden ze nu doen met die dode kip vol negatieve energie. Hopelijk komt deze kip niet op iemands bord terecht.

De archeologische site van de stad Palenque straalde iets meer mysterie uit. Deze archeologische site was omgeven in de jungle. Toen de Maya’s hier weg waren, werd de site overwoekerd door de jungle. Hier heerste oa Pakal de Grote, stichter van de eerste heersersdynastie in Palenque. Belangrijke figuren die je kan terugvinden in de gebouwen bij de Maya’s zijn de slang en de jaguar. De slang staat symbool voor de vruchtbaarheid en de jaguar staat symbool voor de kracht en macht. Ook kon je een gevederde slang tegenkomen. De heerser zat op een stoel met een jaguarkop. Ook ben ik hier binnen in een tempel geweest. Deze gangen leiden naar een kamer met een stenen sarcofaag.
De Maya’s bedachten en gebruikten ook hun eigen kalender. De priester en heersers deden hier ook aan zelfverminkingen met behulp van planken.

Aangekomen in Campeche, hebben we een bezoek gebracht aan Las Puertas de Mar y Tierra.
Het stadje is omgeven door een verdedigings muur met kannonen aan de toegangspoorten.
Hier kan je ook kleurrijke trolleybussen zien die in het stadscentrum rondrijden.
De Gentse feesten met het polé polé festival hebben we dit jaar gemist. Geen nood, want hier was het polé polé festival ook aan de gang: La fiesta tropical. Hier weerklonk Caribische fiesta muziek, latino muziek en waren er optredens van diverse groepen, spektakel met vuur. Wat ook opviel was dat er bingo werd gespeeld met kleurrijke genummerde kaarten op straat en hier deden verschillende jonge mensen aan mee. Ze konden er ook geld mee verdienen en dit werd altijd tijdens de weekends gespeeld het ganse jaar door. Men gebruikte een bolvormige trommel om de nummers te kiezen.

In de archeologische site van Uxmal hebben we de heilige boom van de Maya’s kunnen bewonderen. Deze boomt vertoont scherpe pinnen op de boomschors. Deze heb ik ook kunnen zien in Playa del Carmen. Sta je onderaan de Maya tempel aan de trappen en begin je te klappen met de handen, dan hoor je de echo bovenaan als het kraaien van een vogel. In dit park liepen veel leguanen rond. Deze site is ook omgeven in de jungle. Helaas was er ook een modern hotel te zien vanop een tempel in deze jungle, en dit paste volgens mij niet in het plaatje.

In de stad Merida liepen de straten in rechte horizontale en verticale lijnen. Gewoon een blokje omgaan en je komt terug op dezelfde plaats uit. Hier in Merida kon je prachtige huizen bewonderen. Deze stad is levendig en telt tal van koloniale gebouwen. In het park kon je stoelen vinden die recht tegen over elkaar staan, wat het mogelijk maakte om in gesprek te geraken met je buur. Merida is ook de hoofdstad van de staat Yucatan. In het nationaal regeringspaleis kan je verschillende muurschilderingen bewonderen.
Mexicanen die je vragen op straat van waar je bent en je zegt dat je van Belgium bent, dan kennen ze Eddy Merckx, Jean Marie Pfaff en Jean-Claude Van Damme. Hun bedoeling is je enkel te lokken naar hun winkel. De Mexicanen kennen wat van voetbal en zijn er verzot op, maar van wielrennen hebben ze zoveel kaas niet gegeten hoor en wielrennen is ook niet zo populair in Mexico. De Mexicanen die ik gesproken heb kenden niet echt de Ronde van Frankrijk. De bevolking zal dus zeker niet weten wie Eddy Merckx is hoor.
Weer een ander soort taxi kan je hier vinden. Deze keer bestaat de taxi uit een paard en koets om een stadsrondritje te doen. In een ander stadje nabij Merida heb ik een ritje rond de kerktoren gedaan met een fietstaxi.
In Merida heb ik ook een autoaccident gezien met enkel blikschade. In de kortste tijd stonden er 4 politieagenten bij het accident. En dit voor een aanrijding met nauwelijks blikschade. Ze hebben blijkbaar toch politiemensen op overschot.
Verder zijn we ook eens gestopt op een rond punt in Merida met een prachtig reusachtig kunstwerk waar je kon rondwandelen.
In verschillende steden kwam je ook een slapende Mexicaan op straat tegen, zowel op de grond als op een bank. Ergens anders heb ik zelfs een slapende Mexicaan dwars over het voetpad zien liggen. De voeten lagen zelfs op straat. Het leven gaat in Mexico iets rustiger aan toe dan bij ons. De Mexicaan neemt onder de middag toch een lange siesta.

In Celestun hebben we een boottocht gedaan op de Esperanza rivier. Met een motorboot zijn we op zoek gegaan naar de roze flamingo’s. Op sommige plaatsen is het ondiep, zodat de roze flamingo’s in het water kunnen staan. Vanop een afstand kon je de kolonie roze flamingo’s observeren. Je kon niet te dicht komen opdat ze niet zouden wegvliegen. Verder hebben we in de lagune nog andere vogelsoorten tegengekomen, waaronder de pelikaan. Opletten dat je boot niet vast komt te zitten in het ondiepe water. Verder zijn we de jungle ingetrokken met deze boot. Hier zag je bomen waarvan de wortels zich boven het grondoppervlak bevonden. Merkwaardig om zien. In dit gebied kregen we ook bezoek van de muggen. Vlug de muggenspray.

In Celestun heb ik eens een tortilleria kunnen bekijken. Hier stond een machine die vertrekkende van de deeg, de tortilla vormde en bakte in een ronddraaiende oven. Modern zag dit toestel er toch niet uit. In de winkel stonden ze rijen te schuiven om een stapeltje tortilla’s te kopen. De vorm van tortilla is zoals een pannenkoek. Het zijn eigenlijk platte broodjes voor de Mexicanen.
In de tequileria kon je tequila drinken en kopen. De gewoonte is door eerst een citroen in het zout te doppen en vervolgens het zout van de citroen te likken. Dan drink je in één teug je tequila uit en dan ga je de citroen opeten. Voor mij nog een “tequila boem boem”, het brengt ons naar een hogere dimensie.

Yucatan betekend “We verstaan jullie niet”. Dit zeiden de Maya indianen tegen de Spanjaarden als ze op het schiereiland aankwamen. Zo ontstond de naam Yucatan.

Ook zijn we in het huis geweest van een arm Mexicaans gezin. Veel luxe was er niet te bespeuren. Het huis had een strooien dak, met een houten frame. Hier en daar zag je duidelijk de reparaties aan de verschillende daken met behulp van stukken golfplaat. Aan de buitenkant van het huis waren er brokken steen uit de muren. Het huis had twee kamers. De eerste kamer die je binnenkwam in het huis is de slaapkamer voor gans het gezin. Hier werden de hangmatten naast elkaar geplaatst. Door de warmte in de streek van Yucatan wordt er gebruik gemaakt van de hangmat. Om horizontaal in de hangmat te liggen moet je schuin op de hangmat liggen.
Hier maakte men zelf handmatig hun hangmatten. De andere kamer was de living en de keuken te samen. Hier was het dak een ijzeren golfplaat. Hier bevonden zich een koelkast, een tafel en stoelen. Ook heb ik een bidon gezien met drinkbaar water. In een kom deed men de afwas van borden. Ik zag ook een barbecue staan, die waarschijnlijk dienst zal doen als fornuis om het vlees op te bakken. De WC heb ik buiten gevonden in open lucht. Hier had men met opeengestapelde stenen een muurtje gemaakt, waarachter het WC papier op de grond lag. In dit huis heb ik geen badkamer gevonden. Wel in het naburige huis waar ik twee waskuipen zag in open lucht. Proper ziet het er allemaal niet uit. Wat hebben we toch een geluk dat we in België geboren zijn. We hebben niet te klagen met al onze luxe. Deze oude hutten en huizen staan in schril contrast met de rijke herenhuizen in Merida.
Dit is een aflevering van “het leven zoals het is: Mexico”.
Ergens onderweg in de bergen zijn we naar een toilet gegaan. Deze toiletten zijn vies en vuil en je moet een emmertje water gebruiken om door te spoelen. Het WC sas doet het niet meer. De beesten kruipen rond in de toiletten. Hier ga je over je dak hoor.

Vamos en we zaten in Chizen Itza, het nieuwe wereldwonder. Weer een hoop stenen. De grootste en meest bezochte Mayastad van Mexico met de indrukwekkende Kukulcan piramide, oftewel El Castillo. De piramide zou 30 meter hoog zijn. De Maya’s maakten grote bouwwerken voor de goden. Het waren hoge tempels om dichter bij de goden te komen. Men klom naar omhoog op feestdagen om aan de goden kracht te vragen om het lichaam en de ziel te versterken. Aan alle 4 zijden zijn er 91 treden die naar het bovenste platform leiden. Ook kan je hier een Observatorium vinden, welke een astrologische functie had. Dmv dit Observatorium was men in staat om astrologische berekeningen te maken. Ook kon je het balveld zien. Het balspel was voor de Maya’s van groot ritueel belang. De bal moest in een van de twee ringen in de hoge muur geschoten worden. De winnaars of de aanvoerder van het winnende team van het balspel werden geofferd en niet de verliezers. Zijn succes was een passend eerbetoon aan de goden. Het was een eer om te mogen sterven voor de goden. Verder sleepten we ons nog naar een nietszeggende put met water. De heilige put voor de Maya’s. Hier werden mensen, kostbare eigendommen als offer in het diepe blauwe water geworpen.

Wat ook opviel aan de huizen dat de elektriciteit meter altijd aan de buitenkant van het huis staat en de bedrading soms niet veilig in buizen zitten. Je zag ook wel regelmatig een huis met een plat dak waaruit metalen staven uitkwamen. Dit diende om er dan later een bovenverdieping bij te bouwen. Soms zag je op de daken van huizen dat de natte was aan het drogen was.

Leuk om zien was ook dat er hangmatten waren op een ronddraaiend molentje op de kermis.
Ook op één plaats heb ik gezien dat er een fietspad in het midden van de rijweg was. Dit leek me niet veilig aan de kruispunten als je weet dat de auto koning is in de straat.

In Mexico zie je invloeden vanuit Amerika. Hier zie je ook reusachtige trucks rondrijden en een enkele keer een gele schoolbus, die je ook in Amerika ziet. In Mexico kom je hier en daar toch een dikke Mexicaan tegen, maar het is nog niet zo erg als in Amerika. Een Mexicaan kan blijkbaar ook goed vettig eten. Ook kan je veel ranches zien langs de weg in Yucatan, waar er aan veeteelt wordt gedaan.

Sommige Mexicanen verdienen niet veel. Zij trachten dan meer bij te verdienen door wat extra’s te doen voor mensen opdat ze een fooi zouden krijgen. Zo is het mogelijk in de toiletten dat er iemand staat die het papier om je handen mee af te drogen van het toestel ging afscheuren.

Niet alleen de huizen die je tegenkwam langs de weg waren kleurrijk, maar ook de verschillende kerkhoven hadden meer kleur dan bij ons. Ik zag van op een afstand toch meer wit met blauwe grafstenen. Bij ons daarentegen zien de kerkhoven er grijs en afstandelijk uit. Dit wijst erop dat de Mexicanen anders omgaan met de dood. In Mexico is de dood geen taboe, maar een onderdeel van het leven. Zij geloven dat op de dag van Allerzielen (2 november) de geesten terug naar de bewoonde wereld keren. De kerkhoven komen in heel Mexico tot leven als de mensen bij de graven waken om de terugkerende zielen te vermaken. Bij de bakker zou je “dodenbrood” kunnen kopen en vind je in het straatbeeld versieringen in de vorm van doodskoppen. Voor deze gelegenheid worden de kerkhoven versierd met bloemen en lichtjes en wordt er gepicknickt bij de graven. De mensen communiceren met hun overleden familieleden door hun voedsel en drinken aan te bieden op rijkversierde altaartjes. Op de kerkhoven wordt er dan veel muziek gemaakt en heerst er ’s avonds een bijzondere sfeer door de vele lichtjes en kaarsen.
Bij de begrafenis ondernemer lagen alle soorten doodskisten in rekken opeengestapeld aan de ingang van zijn zaak. Bij een andere begrafenis ondernemer zag ik één enkele doodskist staan met stoelen er rond. Men had geen vitrine, zoals bij de meeste begrafenisondernemers van bij ons, wel een openstaande deur. Dus altijd welkom hier.

De algemene kwaliteit van de hotels in Mexico is niet zo hoog vergeleken met andere landen waar ik reeds geweest ben. Het volgende kan je allemaal meemaken: een verstopte WC, enkel koud water, koud water uit de warmwaterkraan en warm water uit de koudwaterkraan, flikkerende lampen of niet werkende lampen, een lift die niet goed werkt en het juiste verdiep overslaat en stopt op het tiende verdiep waar het nog een bouwwerf is. En hotel vol kinderen. 7 uur voor ons is 7 u 30 voor de Mexicanen. Geen haast om het ontbijt op tijd te serveren. Soms moest je verschillende malen iets vragen (bv koffie) voor ze het kwamen brengen. Diegene aan wie je de koffie gevraagd hebt, vraagt het dan aan een andere om de koffie te brengen. Maar deze is het al vergeten zodra je het hem vroeg of had het te druk. Maar ja, dit is soms grappig en moet je erbij nemen als je rondtrekt in Mexico.
Daarentegen kwamen we aan in ons clubhotel Riu Tequila in Playa del Carmen waar we nog konden genieten van een driedaagse strandvakantie. Hier was het luxe troef en alles was poepchic. De service van het personeel was dik in orde. Enkel een hangmat op mijn balkon had ik niet, zoals ik heb kunnen zien in een ander hotel. Hier konden we ons zot eten tijdens de reuze buffetten. Gedaan met Club sandwich. Deze keer echte lekkere Papas Fritas. Drank a volonté. Geef maar een Tequila Boem Boem voor het slapen gaan. Ook eens kunnen proeven van het karabijn schieten en op de pool tafel heb ik alle ballen van de bovenwereld naar de onderwereld geschoten.

Verder heb ik het stadje Playa del Carmen eens gaan bezoeken en op het strand zag je terug de “topes”, ditmaal waren ze goed bruingebakken. Aan het strand is er ook erosie door de hevige orkaan stormen die er kunnen zijn in het najaar. Men loste dit op door in het water golfbrekers in de lengte van het strand te plaatsen. Uiteindelijk viel de erosie nog mee. Bij hevige orkaan stormen worden vooral de arme Mexicanen, die leven in hutten, zwaar getroffen.

De Mexicaan wordt geboren, leeft, slaapt, en sterft in de hangmat. Als het warm is kun je ook schommelen met je hangmat en het is volgens de Mexicanen beter om er in uit te rusten dan in een bed.
Hoe bedrijven ze nu de liefde in hun hangmat? Geen nood, hiervoor bestaat de Maya Sutra.
De Kama Sutra kennen we allemaal. In een winkel hier heb ik ook de Maya Sutra zien liggen met bepaalde standjes die je kan uitproberen in de hangmat.

Ik ben naar het ecologische park van Xel-ha geweest. Hier kan je vooral de fauna en flora ontdekken. Hier kan je een grote lagune vinden, die in de Caribische zee uitmondt. Het water is er zeer helder en je kan de kleurrijke vissen zien zwemmen. Ideaal is het hier om te zwemmen, snorkelen en duiken. Ook zijn er grotten om in te snorkelen. Je kon daar ook met een opblaasbare band een rivier afdobberen. Eveneens kon je hier gaan kajakken en fietsen. Sommige dieren liepen vrij rond in het park zoals de krabben, leguanen of waren ze te vinden in de bossen zoals de ratachtige beesten, de toekan, de papegaai en andere. De grote schildpadden heb ik niet gezien aan het strand. In dit park was het ook mogelijk om met de dolfijnen te zwemmen of naar de shows met dolfijnen te kijken. Ik heb toch een tijd nodig gehad om alle hoeken en kanten van dit paradijs te verkennen. Je kan er verschillende plaatsen vinden waar er een hangmattenpark is of stoelen om eens in te verpozen. Natuurlijk nemen we even de tijd om te luieren en te genieten op z’n Mexicaans in een hangmat met uitzicht op de baai en de Caribische zee. Op de drijvende brug stond ik niet stabiel, alsof ik reeds enkele tequila’s had gedronken. Het is zeker leuk om dit ecologische park te verkennen.

Verder heb ik een bezoek gebracht aan de archeologische site van Tulum. Weer dezelfde verhalen over de onderwereld, bovenwereld en al wat er tussen zit. De ligging is typisch, boven op een rots en uitkijkend over de Caribische zee. De huizen en tempels in Tulum zijn omgeven met een muur, op sommige plaatsen is die wel 5m dik. De muur omgeeft het terrein aan drie kanten. De vierde zijde wordt afgeschermd door de zee. Op de hoeken van de muur zijn er ook uitkijkposten. Deze archeologische site straalt een zekere charme uit, door zijn unieke ligging langs de Caribische zee. Je kon daar ook zonnen op het strand.

Ik ben op het einde van mijn reis gekomen en ik zal maar men reisverslag afsluiten, want daar komt de hevige orkaan “Dean” al in de richting van Yucatan af.

Blij dat ik eens heb kunnen proeven van het leven, de cultuur en de natuur in Mexico. Het is weer een fantastische reis geworden. Van deze reis zullen we nog lang nagenieten. Ik wil al mijn medereizigers bedanken voor het welslagen van deze reis. Vooral Philip, Rita, John, Christel, Raf en Anja waar ik veel mee opgetrokken heb. Wat hebben we toch goed kunnen lachen met de capriolen van sommigen. Heb je in Mexico een cactus in je broekzak zitten, dan kan je geprikkeld zijn voor alles wat er kan gebeuren op de rondreis. Verder zou ik de reisleider Luc en de buschauffeur Carlos willen bedanken opdat zij ons veilig door Mexico hebben geloodst. Misschien zet ik nu anderen aan om ook eens Mexico te gaan verkennen.

Reisroute in Mexico

1e dag: Brussel - Cancún

Vlucht naar Cancún met tussenstop in Montego Bay (Jamaïca). Onthaal en transfer naar hotel Radisson Hacienda Cancún voor overnachting.

2e dag: Cancún - Mexico City (1.651 km)

Na het ontbijt binnenlandse vlucht naar Mexico City. Bezoek aan Mexico City met o.a. het Museum van Antropologie en het park van Chapultepec. Overnachting in hotel Fontan in Mexico City.

3e dag: Mexico City - Teotihuacan - Puebla (123 km)

Bezoek aan het centrale plein (zocalo) in Mexico City met kathedraal Metropolitana en Palacio Nacional. Transfer naar Teotihuacan met bezoek aan de zonnepiramide.
Daarna doorreis naar de koloniale stad Puebla. Overnachting in hotel Aristos Puebla.

4e dag: Puebla - Oaxaca (331 km)

Bezoek aan de 'zocalo' en de kathedraal in Puebla. Transfer naar Oaxaca met bezoek aan de 'zocalo' en het regionaal museum van Santo Domingo. Nadien vrije tijd in Oaxaca. U verblijft 2 nachten in hotel Hacienda de la Noria.

5e dag: Oaxaca - Monte Albán - Oaxaca (50 km)

Na het ontbijt staat de archeologische site van Monte Albán op het programma. Bezoek aan de markt in Oaxaca. Daarna vrije tijd in Oaxaca.

6e dag: Oaxaca - Arbol del Tule - Mitla - Tehuantepec (254 km)

Bezoek aan de tweede grootste boom ter wereld gevolgd door een bezoek aan de kleine archeologische site van Mitla. Overnachting in hotel Calli in Tehuantepec.

7e dag: Tehuantepec - Tuxla - Sumidero Canyon - San Cristobal (400 km)

Na het ontbijt gaat het naar Tuxla Gutierrez. In Chiapa de Corzo boottocht op de Grijalva-rivier en bezoek aan de Sumidero Canyon, het hoogtepunt van de reis. Daarna staan de watervallen van Aqua Azul en Misol Ha op het programma. Overnachting in hotel Diego de Mazariegos.

8e dag: San Cristobal - San Juan Chamula - Palenque (227 km)

In San Cristobal de Las Casas staat een stadswandeling op het programma. Bezoek aan het typische dorpje San Juan Chamula. Overnachting in hotel Plaza Palenque in Palenque.

9e dag: Palenque - Campeche (367 km)

Bewonder Palenque, een van de meest merkwaardige sites in Mexico. Doorreis naar Campeche met stadsrondrit en bezoek aan Las Puertas de Mar y Tierra. Overnachting in hotel Del Mar.

10e dag: Campeche - Uxmal - Mérida (178 km)

De gids toont u de prachtige Maya-site van Uxmal. Transfer naar Mérida en vrije tijd. U verblijft 2 nachten in hotel Del Gobernador.

11e dag: Mérida - Celestun - Mérida (120 km)

Ontdek het nationaal park van Celestun met zijn roze flamingo's. Boottocht op de Esperanza-rivier. In de namiddag verkent u Mérida: het Nationaal Paleis, het Casa de Montejo,...

12e dag: Mérida - Chichen Itza - Playa del Carmen (315 km)

Chichen Itza is de best bewaarde archeologische site van het schiereiland, een combinatie van Maya- en Tolteken-bouwwerken. Transfer naar Playa del Carmen voor verlenging in het strandhotel van uw keuze.

13e dag: Playa del Carmen

Vrij strandverblijf in het gekozen hotel Riu Tequila (All In). Bezoek aan het ecologische park Xel-ha en de archeologische site Tulum, gelegen langs de Caribische zee.

14e dag: Playa del Carmen

Vrij strandverblijf in het gekozen hotel Riu Tequila(All In).

15e dag: Playa del Carmen - Cancún - Brussel

Transfer naar Cancún voor de terugvlucht naar Brussel.

16e dag: Brussel

Aankomst in Brussel.

Informatie over Mexico

Mexico City

Het huidige Mexico City ligt op een hoogte van 2240 meter en werd door de Spanjaarden gebouwd op de plaats waar ooit de Azteekse hoofdstad Tenochtitlan gevestigd was. Wanneer je deze stad van 25 miljoen inwoners overvliegt besef je pas ten volle hoe uitgestrekt deze stad is. Mexico City is een gigantische metropool: dichtbevolkt, hectisch, kampend met smog problemen. Maar tegelijk is het een stad met een rijke inheemse en koloniale geschiedenis. Mexico City is een krankzinnig pandemonium van verkeer en bedrijvigheid. Waar je helemaal op kunt gaan in de dynamiek en de drukte, maar ook rond kunt slenteren door straatjes die stammen uit de tijd van de Spaanse kolonisten. Waar je tot rust kunt komen in restaurants en musea en op het centrale plein, de Zócalo. Kijk je ogen uit naar de bizarre melange van landlieden, zwervers, bedelende Indianen, kleurige eetstalletjes. En ja, ze spelen echt gewoon op straat, de mariachi's! Uit alle hoeken wandelen de maffe orkestjes op je toe, met hun meerstemmige zang, viool, trompet en gitaren. Zak onderuit, nip van je margarita en geniet van een goeie oude serenade.

Oaxaca

Oaxaca (wachakka uitgesproken), dat een groot aantal inheemse bewoners telt, staat bekend om zijn markten, aardewerk en weefkunst. Deze streek was ooit het centrum van de Zapoteekse en Mixteekse culturen. Monte Alban en Mitla zijn de belangrijkste plaatsen uit de pre-Spaanse periode in dit gebied. Vandaag is deze stijlvolle koloniale stad het belangrijkste handelscentrum van het zuiden van het land.

Tehuantepec

De landengte van Tehuantepec is het smalste deel tussen de Golf van Mexico en de Stille Oceaan. Deze landengte verbindt Mexico met Midden-Amerika. In de 19 e eeuw waren er plannen om een kanaal te graven en de Golf van Mexico te verbinden met de Stille Oceaan. Omdat Panama geologisch stabieler is werd besloten om het kanaal niet in Mexico aan te leggen.

San Cristobal de las Casas

Dit vreemde in Spaanse stijl gebouwde stadje is hoog gelegen tussen de in wolken gehulde bossen. Het plaatsje lijkt nog in de 18 e eeuw te verkeren en de omgeving is overwegend Indiaans. De afgelopen jaren vond een grote instroom van Chamula’s plaats die uit hun dorpen waren verbannen wegens hun bekering door Amerikaanse zendelingen tot het protestantse geloof. Het toenemende toerisme verandert het stadje geleidelijk.

Palenque

In het Noorden van de staat Chiapas bevindt zich Palenque. Hier wonen hoofdzakelijk Lacandon-Indianen, te herkennen aan hun lange, steile, zwarte haar en hun trotse voorkomen. De plaats is hoofdzakelijk gekend door de grote archeologische Maya-site.

Campeche

Deze Spaanse nederzetting gebouwd in 1540 op de plaats van een voormalig Maya-vissersdorp was in de koloniale tijd de belangrijkste haven op het schiereiland Yucatan. Maar door haar groot belang vormde ze tevens het mikpunt van aanvallen door Engelse, Franse en Nederlandse piraten. Daarom werden rond de stad dikke muren gebouwd.

Merida

De hoofdstad van Yucatan werd in 1542 gesticht door de conquistador Francisco de Montejo op de ruïnes van een veel oudere Indiaanse stad. Merida dankte zijn grote voorspoed aan de teelt van ‘henequén’, een vezel waarvan touwen werden gemaakt. De groei van de industrie heeft het slaperige beeld van voorheen veranderd, maar de elegante herenhuizen zijn behouden gebleven, evenals de verfijnde tradities van de bevolking. De Zuiderse uitstraling van deze ‘Witte Stad’ maakt haar enorm geliefd bij toeristen.

Playa del Carmen

De fijne witte zandstranden van de Riviera Maya strekken zich uit over een afstand van vele kilometers. Alleen in de verkwikkende schaduw van de ontelbare palmbomen kan je even aan de Caraïbische zon ontsnappen. Sportievelingen hebben keuze in overvloed: windsurfen, zeilen, tennis, golf, … Of misschien wel een duikinitiatie? Het mooie koraalrif met zijn kleurrijke, subtropische vissen nodig je alvast uit.
Playa del Carmen is een typisch Mexicaans stadje boordevol charme. Lekkere restaurants en gezellige terrasjes zullen je ongetwijfeld een super-avond bezorgen.

Indianen toen en nu

Op de trip zuidwaarts vanuit Mexico City verdwijnt de heksenketel van de miljoenenstad naar de achtergrond in pittoreske dorpjes waar de stilte en de tradities ontsnapt zijn aan de vooruitgang. Indianen sjokken onverstoorbaar langs ongeplaveide straatjes of proberen hun bonte koopwaar aan de man te brengen. Het zijn de lijdzame erfgenamen van de sublieme, helaas teloorgegane Azteken- en Maya-beschavingen. In de buurt van Oaxaca geven de overweldigende archeologische sites van Monte Alban en Mitla een indruk van het hoge ontwikkelingspeil van het precolombiaanse Mexico.

Oerwoud en canyons

Langs de landengte van Tehuantepec reis je naar de provincie Chiapas, waar de vlakten plaats maken voor bochtige bergwegen en het vochtige, mysterieuze regenwoud. Alle herinneringen aan de westerse beschaving worden uitgewist in het dicht woekerende groen. Je bent hier niet ver van de grens met Guatemala waar de Maya-cultuur oorspronkelijk vandaan komt. Een van de landschappelijke hoogtepunten van de reis is de Sumidero Canyon, waar de rotswanden duizend meter hoog boven je bootje uitrijzen.

Indianendorpjes, watervallen en ruïnes

San Juan Chamula is een schilderachtig bergdorp waar Tzotzil Indianen wonen. De gebruiken zijn nog erg authentiek – of heb je in je dorpskerk al offers gebracht op een tapijt van dennenaalden, in het gezelschap van sjamanen? Nog meer echtheid vind je in de ruïnes van Palenque, naar veler mening de meest ontzagwekkende Maya-site in Mexico. Midden in de jungle ligt een complete stad met huizen, tempels en graftombes. Dankzij intact gebleven hiëroglyfen werden hier vele geheimen van de Maya-beschaving ontsluierd. De droomreis door Mexico krijgt een schitterende afsluiting op het schiereiland Cancun waar geschiedkundige en wereldse attracties elkaar afwisselen.

Geschiedenis

De geschiedenis van het land begon zo’n 20.000 jaar geleden met jagende nomaden. Ongeveer 800 na Christus was Tenochtitlán een van de
grootste steden ter wereld, een metropool met grote paleizen en een uitgebreid stelsel voor riolering en irrigatie. Het land telde op dat moment volgens schattingen ca. 30 miljoen inwoners. Door besmettelijke Europese ziekten waar de Indianen geen weerstand tegen hadden, oorlog, armoede en repressie daalde het aantal tot ca. 2 miljoen in de 17e eeuw.
Vanaf 1535 is Mexico onder Spaans gezag. Mexico was tot 1824 een keizerrijk, daarna werd een republiek uitgeroepen. In deze periode vonden veel regeringswisselingen en staatsgrepen plaats. Maximiliaan van Oostenrijk werd aangesteld als keizer in 1864. Na de burgeroorlog slaagde Juárez erin om deze keizer te verdrijven. Hij werd in 1872 herkozen als president en legde de grondslagen voor modernisering van Mexico.
De Mexicaanse Revolutie begon in 1910 na aanvang van de dictatoriale regeringsperiode van Porfirio Díaz in 1876. De Revolutie eindigde met het aannemen van de grondwet van 1917, maar kostte wel het leven aan meer dan een miljoen mensen. Een van de hoofdpunten van de grondwet was de landhervorming. Cárdenas organiseerde de boeren, arbeiders, militairen en middenklasse met als doel het realiseren van de oorspronkelijke doelstellingen van de revolutie.
Tijdens WO II koos Mexico de zijde van de geallieerden en erna voor vriendschap met de VS. Dit deed het mede met het oog op de geplande industriële ontwikkeling. Verkiezingen in 1997 veroorzaakten een politieke aardverschuiving: na 68 jaar verloor de PRI de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden alsmede het burgemeesterschap van Mexico-Stad.