Aangekomen in San Cristobal de las Casas. Hier in de stad heb je een fascinerende mix van de koloniale en de indiaanse cultuur. De indianengroepen die er leven in deze stad dragen bij tot de sfeer in de stad. Hier zie je veel mensen nog in hun traditionele kleren rondlopen. De mannen dragen een schapenvelletje met een hoed en de vrouwen hebben hun traditionele kleurrijke kledij aan. Ook was er hier een markt rond de kerktoren. Overal in de stad valt men je lastig om stukken textiel te kopen. Op een plein kon je hier ook de “Conchero” dansers aan het werk zien.
In de restaurants en in het hotel werd er een klein kapstokje bij je aan de tafel gezet. Dit diende voor de vrouwen om hun handtas aan te hangen.
Hier zijn we ook naar een winkel geweest, waar ze juwelen en kettingen verkopen met obsidiaan steen. Hier kreeg je uitleg hoe ze werden ontgonnen uit de mijnen in de buurt. Door ze in het zonlicht te houden kun je herkennen of ze echt zijn, ze zullen dan niet verkleuren. Men betaalde om in de mijnen naar zulke stenen te zoeken. Vond men geen stenen dan was men zijn geld kwijt. De risico’s om in zulke mijnen te werken moest je erbij nemen. Ook fossielen of kleine dieren kun je zien in de bewerkte stenen. Soms zag je in een juweel de figuur van de maan en de zon. De maan symboliseerde de vrouwelijke energie en de zon de mannelijke energie. Opletten als je bij een WC een maan ziet (vrouwen toilet) en een zon ziet (mannen toilet).
In het naburig gelegen dorpje San Juan Chamula zag je ook de mensen in hun traditionele klederdracht. De kinderen stormden naar je toe om te bedelen.
Nam je hier ongevraagd een foto van de plaatselijke bevolking en ze hadden het gezien dan vlogen ze naar je toe om er geld voor te vragen. Gewoon iemand als een buffer gebruiken en het komt in orde.
Op het centrale plein in San Juan Chamula was er ook een markt. Toen we daar de kerk binnen gingen, zagen we iets anders dan in andere kerken. Hier waren er geen stoelen en lag er gedroogd gras op de grond. Rond de kerk stonden er beelden. Mensen zetten kaarsjes neer op de grond en waren aan het bidden.
Hier zag ik het meest merkwaardige ritueel. Een vrouw had een levende kip bij haar poten vast en ging met de levende kip over het ganse lichaam van een meisje. De kip zou alle negatieve energie van het meisje volgens hun geloof moeten opnemen en bevrijdt worden van al het negatieve in haar leven. Daarna werd de kip in een plastiek zak gestoken en werd de nek van de kip omgewrongen. Hopelijk gaan de wensen van dit kleine meisje nu in vervulling. Wat zouden ze nu doen met die dode kip vol negatieve energie. Hopelijk komt deze kip niet op iemands bord terecht.
De archeologische site van de stad Palenque straalde iets meer mysterie uit. Deze archeologische site was omgeven in de jungle. Toen de Maya’s hier weg waren, werd de site overwoekerd door de jungle. Hier heerste oa Pakal de Grote, stichter van de eerste heersersdynastie in Palenque. Belangrijke figuren die je kan terugvinden in de gebouwen bij de Maya’s zijn de slang en de jaguar. De slang staat symbool voor de vruchtbaarheid en de jaguar staat symbool voor de kracht en macht. Ook kon je een gevederde slang tegenkomen. De heerser zat op een stoel met een jaguarkop. Ook ben ik hier binnen in een tempel geweest. Deze gangen leiden naar een kamer met een stenen sarcofaag.
De Maya’s bedachten en gebruikten ook hun eigen kalender. De priester en heersers deden hier ook aan zelfverminkingen met behulp van planken.
Aangekomen in Campeche, hebben we een bezoek gebracht aan Las Puertas de Mar y Tierra.
Het stadje is omgeven door een verdedigings muur met kannonen aan de toegangspoorten.
Hier kan je ook kleurrijke trolleybussen zien die in het stadscentrum rondrijden.
De Gentse feesten met het polé polé festival hebben we dit jaar gemist. Geen nood, want hier was het polé polé festival ook aan de gang: La fiesta tropical. Hier weerklonk Caribische fiesta muziek, latino muziek en waren er optredens van diverse groepen, spektakel met vuur. Wat ook opviel was dat er bingo werd gespeeld met kleurrijke genummerde kaarten op straat en hier deden verschillende jonge mensen aan mee. Ze konden er ook geld mee verdienen en dit werd altijd tijdens de weekends gespeeld het ganse jaar door. Men gebruikte een bolvormige trommel om de nummers te kiezen.
In de archeologische site van Uxmal hebben we de heilige boom van de Maya’s kunnen bewonderen. Deze boomt vertoont scherpe pinnen op de boomschors. Deze heb ik ook kunnen zien in Playa del Carmen. Sta je onderaan de Maya tempel aan de trappen en begin je te klappen met de handen, dan hoor je de echo bovenaan als het kraaien van een vogel. In dit park liepen veel leguanen rond. Deze site is ook omgeven in de jungle. Helaas was er ook een modern hotel te zien vanop een tempel in deze jungle, en dit paste volgens mij niet in het plaatje.
In de stad Merida liepen de straten in rechte horizontale en verticale lijnen. Gewoon een blokje omgaan en je komt terug op dezelfde plaats uit. Hier in Merida kon je prachtige huizen bewonderen. Deze stad is levendig en telt tal van koloniale gebouwen. In het park kon je stoelen vinden die recht tegen over elkaar staan, wat het mogelijk maakte om in gesprek te geraken met je buur. Merida is ook de hoofdstad van de staat Yucatan. In het nationaal regeringspaleis kan je verschillende muurschilderingen bewonderen.
Mexicanen die je vragen op straat van waar je bent en je zegt dat je van Belgium bent, dan kennen ze Eddy Merckx, Jean Marie Pfaff en Jean-Claude Van Damme. Hun bedoeling is je enkel te lokken naar hun winkel. De Mexicanen kennen wat van voetbal en zijn er verzot op, maar van wielrennen hebben ze zoveel kaas niet gegeten hoor en wielrennen is ook niet zo populair in Mexico. De Mexicanen die ik gesproken heb kenden niet echt de Ronde van Frankrijk. De bevolking zal dus zeker niet weten wie Eddy Merckx is hoor.
Weer een ander soort taxi kan je hier vinden. Deze keer bestaat de taxi uit een paard en koets om een stadsrondritje te doen. In een ander stadje nabij Merida heb ik een ritje rond de kerktoren gedaan met een fietstaxi.
In Merida heb ik ook een autoaccident gezien met enkel blikschade. In de kortste tijd stonden er 4 politieagenten bij het accident. En dit voor een aanrijding met nauwelijks blikschade. Ze hebben blijkbaar toch politiemensen op overschot.
Verder zijn we ook eens gestopt op een rond punt in Merida met een prachtig reusachtig kunstwerk waar je kon rondwandelen.
In verschillende steden kwam je ook een slapende Mexicaan op straat tegen, zowel op de grond als op een bank. Ergens anders heb ik zelfs een slapende Mexicaan dwars over het voetpad zien liggen. De voeten lagen zelfs op straat. Het leven gaat in Mexico iets rustiger aan toe dan bij ons. De Mexicaan neemt onder de middag toch een lange siesta.
In Celestun hebben we een boottocht gedaan op de Esperanza rivier. Met een motorboot zijn we op zoek gegaan naar de roze flamingo’s. Op sommige plaatsen is het ondiep, zodat de roze flamingo’s in het water kunnen staan. Vanop een afstand kon je de kolonie roze flamingo’s observeren. Je kon niet te dicht komen opdat ze niet zouden wegvliegen. Verder hebben we in de lagune nog andere vogelsoorten tegengekomen, waaronder de pelikaan. Opletten dat je boot niet vast komt te zitten in het ondiepe water. Verder zijn we de jungle ingetrokken met deze boot. Hier zag je bomen waarvan de wortels zich boven het grondoppervlak bevonden. Merkwaardig om zien. In dit gebied kregen we ook bezoek van de muggen. Vlug de muggenspray.
In Celestun heb ik eens een tortilleria kunnen bekijken. Hier stond een machine die vertrekkende van de deeg, de tortilla vormde en bakte in een ronddraaiende oven. Modern zag dit toestel er toch niet uit. In de winkel stonden ze rijen te schuiven om een stapeltje tortilla’s te kopen. De vorm van tortilla is zoals een pannenkoek. Het zijn eigenlijk platte broodjes voor de Mexicanen.
In de tequileria kon je tequila drinken en kopen. De gewoonte is door eerst een citroen in het zout te doppen en vervolgens het zout van de citroen te likken. Dan drink je in één teug je tequila uit en dan ga je de citroen opeten. Voor mij nog een “tequila boem boem”, het brengt ons naar een hogere dimensie.
Yucatan betekend “We verstaan jullie niet”. Dit zeiden de Maya indianen tegen de Spanjaarden als ze op het schiereiland aankwamen. Zo ontstond de naam Yucatan.
Ook zijn we in het huis geweest van een arm Mexicaans gezin. Veel luxe was er niet te bespeuren. Het huis had een strooien dak, met een houten frame. Hier en daar zag je duidelijk de reparaties aan de verschillende daken met behulp van stukken golfplaat. Aan de buitenkant van het huis waren er brokken steen uit de muren. Het huis had twee kamers. De eerste kamer die je binnenkwam in het huis is de slaapkamer voor gans het gezin. Hier werden de hangmatten naast elkaar geplaatst. Door de warmte in de streek van Yucatan wordt er gebruik gemaakt van de hangmat. Om horizontaal in de hangmat te liggen moet je schuin op de hangmat liggen.
Hier maakte men zelf handmatig hun hangmatten. De andere kamer was de living en de keuken te samen. Hier was het dak een ijzeren golfplaat. Hier bevonden zich een koelkast, een tafel en stoelen. Ook heb ik een bidon gezien met drinkbaar water. In een kom deed men de afwas van borden. Ik zag ook een barbecue staan, die waarschijnlijk dienst zal doen als fornuis om het vlees op te bakken. De WC heb ik buiten gevonden in open lucht. Hier had men met opeengestapelde stenen een muurtje gemaakt, waarachter het WC papier op de grond lag. In dit huis heb ik geen badkamer gevonden. Wel in het naburige huis waar ik twee waskuipen zag in open lucht. Proper ziet het er allemaal niet uit. Wat hebben we toch een geluk dat we in België geboren zijn. We hebben niet te klagen met al onze luxe. Deze oude hutten en huizen staan in schril contrast met de rijke herenhuizen in Merida.
Dit is een aflevering van “het leven zoals het is: Mexico”.
Ergens onderweg in de bergen zijn we naar een toilet gegaan. Deze toiletten zijn vies en vuil en je moet een emmertje water gebruiken om door te spoelen. Het WC sas doet het niet meer. De beesten kruipen rond in de toiletten. Hier ga je over je dak hoor.
Vamos en we zaten in Chizen Itza, het nieuwe wereldwonder. Weer een hoop stenen. De grootste en meest bezochte Mayastad van Mexico met de indrukwekkende Kukulcan piramide, oftewel El Castillo. De piramide zou 30 meter hoog zijn. De Maya’s maakten grote bouwwerken voor de goden. Het waren hoge tempels om dichter bij de goden te komen. Men klom naar omhoog op feestdagen om aan de goden kracht te vragen om het lichaam en de ziel te versterken. Aan alle 4 zijden zijn er 91 treden die naar het bovenste platform leiden. Ook kan je hier een Observatorium vinden, welke een astrologische functie had. Dmv dit Observatorium was men in staat om astrologische berekeningen te maken. Ook kon je het balveld zien. Het balspel was voor de Maya’s van groot ritueel belang. De bal moest in een van de twee ringen in de hoge muur geschoten worden. De winnaars of de aanvoerder van het winnende team van het balspel werden geofferd en niet de verliezers. Zijn succes was een passend eerbetoon aan de goden. Het was een eer om te mogen sterven voor de goden. Verder sleepten we ons nog naar een nietszeggende put met water. De heilige put voor de Maya’s. Hier werden mensen, kostbare eigendommen als offer in het diepe blauwe water geworpen.
Wat ook opviel aan de huizen dat de elektriciteit meter altijd aan de buitenkant van het huis staat en de bedrading soms niet veilig in buizen zitten. Je zag ook wel regelmatig een huis met een plat dak waaruit metalen staven uitkwamen. Dit diende om er dan later een bovenverdieping bij te bouwen. Soms zag je op de daken van huizen dat de natte was aan het drogen was.
Leuk om zien was ook dat er hangmatten waren op een ronddraaiend molentje op de kermis.
Ook op één plaats heb ik gezien dat er een fietspad in het midden van de rijweg was. Dit leek me niet veilig aan de kruispunten als je weet dat de auto koning is in de straat.
In Mexico zie je invloeden vanuit Amerika. Hier zie je ook reusachtige trucks rondrijden en een enkele keer een gele schoolbus, die je ook in Amerika ziet. In Mexico kom je hier en daar toch een dikke Mexicaan tegen, maar het is nog niet zo erg als in Amerika. Een Mexicaan kan blijkbaar ook goed vettig eten. Ook kan je veel ranches zien langs de weg in Yucatan, waar er aan veeteelt wordt gedaan.
Sommige Mexicanen verdienen niet veel. Zij trachten dan meer bij te verdienen door wat extra’s te doen voor mensen opdat ze een fooi zouden krijgen. Zo is het mogelijk in de toiletten dat er iemand staat die het papier om je handen mee af te drogen van het toestel ging afscheuren.
Niet alleen de huizen die je tegenkwam langs de weg waren kleurrijk, maar ook de verschillende kerkhoven hadden meer kleur dan bij ons. Ik zag van op een afstand toch meer wit met blauwe grafstenen. Bij ons daarentegen zien de kerkhoven er grijs en afstandelijk uit. Dit wijst erop dat de Mexicanen anders omgaan met de dood. In Mexico is de dood geen taboe, maar een onderdeel van het leven. Zij geloven dat op de dag van Allerzielen (2 november) de geesten terug naar de bewoonde wereld keren. De kerkhoven komen in heel Mexico tot leven als de mensen bij de graven waken om de terugkerende zielen te vermaken. Bij de bakker zou je “dodenbrood” kunnen kopen en vind je in het straatbeeld versieringen in de vorm van doodskoppen. Voor deze gelegenheid worden de kerkhoven versierd met bloemen en lichtjes en wordt er gepicknickt bij de graven. De mensen communiceren met hun overleden familieleden door hun voedsel en drinken aan te bieden op rijkversierde altaartjes. Op de kerkhoven wordt er dan veel muziek gemaakt en heerst er ’s avonds een bijzondere sfeer door de vele lichtjes en kaarsen.
Bij de begrafenis ondernemer lagen alle soorten doodskisten in rekken opeengestapeld aan de ingang van zijn zaak. Bij een andere begrafenis ondernemer zag ik één enkele doodskist staan met stoelen er rond. Men had geen vitrine, zoals bij de meeste begrafenisondernemers van bij ons, wel een openstaande deur. Dus altijd welkom hier.
De algemene kwaliteit van de hotels in Mexico is niet zo hoog vergeleken met andere landen waar ik reeds geweest ben. Het volgende kan je allemaal meemaken: een verstopte WC, enkel koud water, koud water uit de warmwaterkraan en warm water uit de koudwaterkraan, flikkerende lampen of niet werkende lampen, een lift die niet goed werkt en het juiste verdiep overslaat en stopt op het tiende verdiep waar het nog een bouwwerf is. En hotel vol kinderen. 7 uur voor ons is 7 u 30 voor de Mexicanen. Geen haast om het ontbijt op tijd te serveren. Soms moest je verschillende malen iets vragen (bv koffie) voor ze het kwamen brengen. Diegene aan wie je de koffie gevraagd hebt, vraagt het dan aan een andere om de koffie te brengen. Maar deze is het al vergeten zodra je het hem vroeg of had het te druk. Maar ja, dit is soms grappig en moet je erbij nemen als je rondtrekt in Mexico.
Daarentegen kwamen we aan in ons clubhotel Riu Tequila in Playa del Carmen waar we nog konden genieten van een driedaagse strandvakantie. Hier was het luxe troef en alles was poepchic. De service van het personeel was dik in orde. Enkel een hangmat op mijn balkon had ik niet, zoals ik heb kunnen zien in een ander hotel. Hier konden we ons zot eten tijdens de reuze buffetten. Gedaan met Club sandwich. Deze keer echte lekkere Papas Fritas. Drank a volonté. Geef maar een Tequila Boem Boem voor het slapen gaan. Ook eens kunnen proeven van het karabijn schieten en op de pool tafel heb ik alle ballen van de bovenwereld naar de onderwereld geschoten.
Verder heb ik het stadje Playa del Carmen eens gaan bezoeken en op het strand zag je terug de “topes”, ditmaal waren ze goed bruingebakken. Aan het strand is er ook erosie door de hevige orkaan stormen die er kunnen zijn in het najaar. Men loste dit op door in het water golfbrekers in de lengte van het strand te plaatsen. Uiteindelijk viel de erosie nog mee. Bij hevige orkaan stormen worden vooral de arme Mexicanen, die leven in hutten, zwaar getroffen.
De Mexicaan wordt geboren, leeft, slaapt, en sterft in de hangmat. Als het warm is kun je ook schommelen met je hangmat en het is volgens de Mexicanen beter om er in uit te rusten dan in een bed.
Hoe bedrijven ze nu de liefde in hun hangmat? Geen nood, hiervoor bestaat de Maya Sutra.
De Kama Sutra kennen we allemaal. In een winkel hier heb ik ook de Maya Sutra zien liggen met bepaalde standjes die je kan uitproberen in de hangmat.
Ik ben naar het ecologische park van Xel-ha geweest. Hier kan je vooral de fauna en flora ontdekken. Hier kan je een grote lagune vinden, die in de Caribische zee uitmondt. Het water is er zeer helder en je kan de kleurrijke vissen zien zwemmen. Ideaal is het hier om te zwemmen, snorkelen en duiken. Ook zijn er grotten om in te snorkelen. Je kon daar ook met een opblaasbare band een rivier afdobberen. Eveneens kon je hier gaan kajakken en fietsen. Sommige dieren liepen vrij rond in het park zoals de krabben, leguanen of waren ze te vinden in de bossen zoals de ratachtige beesten, de toekan, de papegaai en andere. De grote schildpadden heb ik niet gezien aan het strand. In dit park was het ook mogelijk om met de dolfijnen te zwemmen of naar de shows met dolfijnen te kijken. Ik heb toch een tijd nodig gehad om alle hoeken en kanten van dit paradijs te verkennen. Je kan er verschillende plaatsen vinden waar er een hangmattenpark is of stoelen om eens in te verpozen. Natuurlijk nemen we even de tijd om te luieren en te genieten op z’n Mexicaans in een hangmat met uitzicht op de baai en de Caribische zee. Op de drijvende brug stond ik niet stabiel, alsof ik reeds enkele tequila’s had gedronken. Het is zeker leuk om dit ecologische park te verkennen.
Verder heb ik een bezoek gebracht aan de archeologische site van Tulum. Weer dezelfde verhalen over de onderwereld, bovenwereld en al wat er tussen zit. De ligging is typisch, boven op een rots en uitkijkend over de Caribische zee. De huizen en tempels in Tulum zijn omgeven met een muur, op sommige plaatsen is die wel 5m dik. De muur omgeeft het terrein aan drie kanten. De vierde zijde wordt afgeschermd door de zee. Op de hoeken van de muur zijn er ook uitkijkposten. Deze archeologische site straalt een zekere charme uit, door zijn unieke ligging langs de Caribische zee. Je kon daar ook zonnen op het strand.
Ik ben op het einde van mijn reis gekomen en ik zal maar men reisverslag afsluiten, want daar komt de hevige orkaan “Dean” al in de richting van Yucatan af.
Blij dat ik eens heb kunnen proeven van het leven, de cultuur en de natuur in Mexico. Het is weer een fantastische reis geworden. Van deze reis zullen we nog lang nagenieten. Ik wil al mijn medereizigers bedanken voor het welslagen van deze reis. Vooral Philip, Rita, John, Christel, Raf en Anja waar ik veel mee opgetrokken heb. Wat hebben we toch goed kunnen lachen met de capriolen van sommigen. Heb je in Mexico een cactus in je broekzak zitten, dan kan je geprikkeld zijn voor alles wat er kan gebeuren op de rondreis. Verder zou ik de reisleider Luc en de buschauffeur Carlos willen bedanken opdat zij ons veilig door Mexico hebben geloodst. Misschien zet ik nu anderen aan om ook eens Mexico te gaan verkennen.
